Uśmiechnij się

Ty to się jeszcze dużo musisz nauczyć o tym świecie i jego zwyczajach – powiedział mi kolega, opisując zdarzenie z perspektywy osoby trzeciej... 

Zostałem poproszony o dokonanie inspekcji pewnej - nazwijmy to - instalacji w podziemiach jednej z tutejszych firm w Jeddah (Dżuddzie?). Techniczna procedura, której celem miało być poznanie sposobu wykonywania zadań przez personel operacyjny. Zadałem proste pytanie pracownikowi, który miał mnie „oprowadzić” po stosowanych w firmie rozwiązaniach. Odpowiedział, żebym sobie sam sprawdził (...). Po chwili przestał w ogóle ze mną rozmawiać i z typowym „dąsem” usiadł w kącie i zaczął palić papierosa. Podirytowany w stopniu cokolwiek dla mnie niezrozumiałym!

Mój projekt niejako zależy od wiadomości uzyskanych od tego człowieka, więc spytałem dlaczego nie jest w stanie mi pomóc – co jeszcze bardziej go wkurzyło. Dowiedziałem się, że jest zajęty, że nie ma czasu, że on mi robi przysługę, ale na tym koniec. I że mam jeszcze 10 minut.

Po opuszczeniu biura wyjaśniono mi to w następujący sposób: Zadając pytanie techniczne uśmiechnąłem się, co zostało odebrane jako obraza (!). Ów inżynier po prostu poczuł się poniżony pytaniem, które zadałem (!). Zadając kolejne pytanie spojrzałem prosto w oczy i również starałem się zachować „uprzejmy uśmiech” na ustach, chociaż byłem już sam z lekka podirytowany – to był jak widać gest, który kompletnie wyprowadził mojego rozmówcę z równowagi.

Różnice kulturowe... Tak to Egipcjanin wyjaśnił Polakowi w jaki sposób nie należy rozmawiać z Jordańczykami. Po dwóch latach przebywania w tym kraju zaczynam się zastanawiać ile razy do tej pory udało mi się kogoś w ten sposób (nieświadomie) obrazić...